Sailing and singing, Wim's oude "zangcarrière", een terugblik

Vandaag heb ik mijn oude "dots" (orkestpartituren, geschreven op de toonhoogte van mijn stem) teruggevonden. In mijn beginjaren op cruises maakten we soms vaarreizen van één maand, twee maanden (bijvoorbeeld rondom Zuid-Amerika), drie maanden (around the globe).

De concurrentie tussen assistent-cruise directors op de schepen van de vloot was hevig, en hoe meer talenten je kon inzetten voor al die vele avonden vol entertainment, hoe beter. Later, tijdens mijn echt luxueuze cruiseperiode, lieten ze op wereldcruises elke week gewoon nieuwe acts invliegen. Maar die beginperiode was verdraaid ook erg leuk.

Voor mijn eerste wereldcruise (96 avonden te vullen !) had ik wat tapdance-routines geleerd, privé bij Rose De Leyn. Met Geert Hoste had ik twee mime-acts ingestudeerd en ik had wat zangles gevolgd bij Ph. De Pillecyn. Maar de waarheid was: een echt groot zanger zou ik nooit worden. Enkele persoonlijke droomnummers die ik wilde uitvoeren, kon ik gewoon niet aan.

Ik wilde absoluut "Orange Colored Sky" croonen (Sarah Vaughan), alleen al voor die Flash, Bam, Alakazam. I was walking alone, minding my business when out of an orange-colored sky, Flash, Bam, Alakazam, wonderful you came by. En ook wel: I've been hit, this is it, this is it. Thanks Nat!

En het heerlijke, maar supermoeilijke nummer "Sophisticated Lady". Smoking, drinking, never

thinking of tomorrow, nonchalant. Diamonds shining, dancing, dining with some man in a restaurant. Is that all you really want? Nooo. 😊 Al die fijne halve nootjes. Maar ik ben noch Billie H, noch Sarah V, noch Ella F, natuurlijk. Toch dank Duke voor zoveel onmogelijke schoonheid.

Maar opportunisme was toen mijn tweede naam. Ik ging ervoor. De toen bekende jazzdirigent André-Jean (onder andere van de Big Band van het Kursaal van Beiroet), dan thuis vanwege de heersende oorlog daar, schreef alle songs uit op mijn stembereik voor vier of vijf basisinstrumenten. Ik heb er probleemloos met meer dan tien orkesten mee kunnen werken, al vloekten ze over zijn quasi onleesbare hiëroglyfen. Een bevriende muzikant schreef ze later tijdens een lange trans-Atlantische overtocht voor mij opnieuw groter en duidelijker uit. Thanks Andy!

Met een blik van verwondering dit overzichtje herbekeken en besloten dit licht verbijsterende lijstje te delen. Laat het fronsen, gniffelen en grinniken een aanvang nemen.

1) SOLOROUTINES

Nathalie (Gilbert Becaud), was mijn absoluut gegarandeerd succesnummer, Jacques Brelachtige versie, vol pathos, armgezwaai, kreunend en rochelend Nathalie aanroepend, ritmeversnellingen en me letterlijk smijtend. Hartslag 150 nadien.

It don’t mean a thing (if it ain’t got that swing) (Duke Ellington) incl. tapdance routine

I’m just a gigolo - I ain’t got nobody (Louis Prima), soms zwart geschminkt, afro-pruik (dit kan nu niet meer) , glitterkostuum, uitbeeldend en uitfreakend op het einde “Got nobody, nobody!”

Sailing (Rod Stewart) jaja, iedereen armen in de lucht

Let’s face the music and dance (Frank Sinatra), ideaal show openingsnummer

La mer/ Beyond the sea (Charles Trenet) afwisselend in Frans en Engels

Summer holiday (Cliff Richard), licht en luchtig

Those were the days (Mary Hopkin) tijdens afscheidshows, ritmeversnelling als uitsmijter leidde automatisch tot handgeklap. Always a winner (en met een grapje als ik zong: I heard you called my name. Iemand uit het orkest: "Wi-im!!!")

Begin the Beguine (Cole Porter) Juultje Vandekercke, heu, Julio Iglesiasversie, in het Spaans, wanneer er veel Spaanstaligen waren of in Spaanse wateren.

Marina (Rocco Granata) in het Italiaans, wanneer veel Italianen of in Italiaanse wateren

Griechischer Wein (Udo Jurgens) in het Duits wanneer in Griekse wateren

From Russia with love (James Bond theme) wanneer op weg naar Odessa/ Yalta of Sint-Petersburg (toen nog Leningrad)

Je veux de l’amour (RVHG/ Robert Charlebois) in een eigen, eigenzinnige Engelse vertaling waarbij b.v. “de premier” Maggie (Thatcher) werd. Heb ik wel slechts één keer gedaan op een world cruise, was experiment. Want al die Britten nogal verbouwereerd.

Merci Chérie (Udo Jurgens) voor de Duitsers

She’s always a woman to me (Billy Joel)

Buona sera (Louis Prima), zeker wanneer in de buurt van Napels (it's time to say goodnight to Napoli), uitfreakend met m'n gekke danspasjes. Hilarisch succes.

I’ve got you under my skin (Sinatra)

2) IN HET KADER VAN SPECIALE AVONDEN OF THEMASHOWS

(Everything’s coming up) Roses (uit ‘Gypsy’) openingsnummer Captain’s Welcome Aboard Show, met vijf schaars geklede danseressen vol pluimen rond mij paraderend, moulin rouge-achtig jawel, soms in duo gezongen met zangeres Cassandra.

Ta Paidia Tou Piraia (the boys of Pireaus)/ Never on a Sunday (Melina Mercouri) van de gelijknamige film, tijdens Greek Show, in het Grieks soms met stuk Engelse versie

Tulips from Amsterdam, meezinger, wanneer varend vanuit of naar Amsterdam, in drie talen, Duits, Engels , Nederlands

Oh, When the Saints (Louis Armstrong) als uitsmijter van een jazz-avond, samen met een heerlijke 12-piece (!) band, “Oh lord I want to be in that number”. Lekkkkerrr

(We ain’t got) Dames (uit musical South-Pacific) tijdens Tropical Night, Island Show of wanneer in de Stille Zuidzee, als deel van een trio- of mannenkwartet. "We got sunlight on the sand. We got moonlight on the sea.

We got mangoes and bananas, we can pick right off a tree. We got volleyball and ping-pong and a lot of dandy games. What ain't we got? We ain't got dames"

Copacabana (Barry Manilow) + interactie met zes danseressen, tijdens South-American Show of wanneer varend daar in de buurt

Puttin’ on the Ritz (Irving Berlin) Fred Astaire-look, inclusief wat tapdans, tijdens de Hollywoodshow “50 years of golden Music”

Fever (Elvis Presley) met twee rond mij kronkelende en smachtende danseressen. Jawel, ik had een hard leven

Coach coming in, Riders in the sky, … tijdens Westernshows

3) EN VOORTS...

Strangers in the night (Sinatra), pre-cruiseperiode (on tape)

La ballade des zenzeureu (heu, gens heureux) met mijn gitaar, akoestisch.

If I had a hammer (Trini Lopez), solostem met enkel eigen gitaarbegeleiding, mensen laten meezingen, soms aangepaste teksten...

Tot zover dit stukje down memory lane, toen Bibi ook nog wat entertainer was voor hij uiteindelijk cruise director werd bij Cunard (toen hoefde dat niet meer, of - mijn keuze - occasioneel eens...).