In de middeleeuwen was Brugge een trotse, vooraanstaande handelsstad. En toen… verzandde het Zwin. Vandaag is onze stad opnieuw welvarend en op de toeristische kaart. Ik vrees voor een tweede verzanding! Iedereen wil van het toerisme een graantje meepikken. Zeg maar profiteren.
Denk aan de ronselende obers op de Markt. Nog steeds worden argeloze gasten als ze een biertje vragen, direct een halve liter aangesmeerd. Ander voorbeeld. Een Engels koppel wou iets drinken op een terrasje. Dat mocht niet, alleen als ze aten. Ze claimden dat ze rustig wilden aperitieven en dan later beslissen over de menukeuze. Kon niet, dan moesten ze elders zitten. Ze wilden blijven zitten en herhaalden hun intentie te eten, straks. Kon niet. Meteen bestellen! Ze zijn boos weggegaan.
In de Zilversteeg kan je al jaren een foto laten maken bij een musketier! Musketier? In Brugge!? Blijven we blind voor de eethuisjes die mosselen geven buiten het seizoen met een kaart beperkt tot garnaalkroketten, stoofvlees, enz...? De redenering is: die toerist is straks toch weg. Dat diezelfde mens zijn verhaal rondvertelt, dat er Tripadvisor-sites zijn waar negatieve ervaringen gedeeld worden, reisgidsen herschreven is hun zorg niet.
Een imago is zo vlug om zeep, een reputatie verzandt. Daarom dat ik pleit voor een beleid dat een vorm van quality control inlast. Hoe we omgaan met onze bezoekers is ook imagobepalend. Een vrije markt? Reden om waakzaam te blijven. Laten betijen wordt verzanding. Neen geen pleidooi voor absurde regelgeving, al verlang je soms naar een “quality police”. Voor je het weet, verzandt Brugge een tweede keer.
Wim Van Besien. Meer op http://wimvanbesien.blogspot.be/
Comments