Dag 1: De planning voorziet dat we rond 7:30 uur aanleggen aan Pier 57. Dat betekent dat wie het binnenvaren van NYC wil meemaken, al minstens om 6:15 op het dek of op zijn terras moet staan, wil hij, pakweg, The Statue of Liberty by night spotten.
Ik schrik wakker om 5:00 uur, kijk naar buiten en zie ons al naast Manhattan varen. Ik kleed me sito presto aan en spurt als gek met mijn iPhone, gemonteerd op een houdframe, naar het Observatiedek. Daar zijn nauwelijks drie mensen. Kortom, bijna iedereen heeft het binnenvaren gemist vanwege dit te vroeg aankomen. Ik kon nog een mooi stuk meepikken, gelukkig, maar bijna niemand anders.
Uitschepen en een korte rit naar het International Times Square Hotel. Terwijl we wachten in de bus komt een man, onduidelijk wat of waarom, ons even begroeten met “Hi guys” en het verhaal over dat US Airways passagiersvliegtuig dat direct na het opstijgen een miraculeuze, geslaagde noodlanding maakte op de Hudson, precies op deze hoogte. Vijf minuten later komt hij terug wat lollig doen, weer eens vijf minuten later een goocheltrucje met een geldstuk. Welkom in New York, een stad van would be’s en nutcases.
We wandelen na check-in meteen naar Times Square, slechts zeven minuutjes, zo dichtbij is het. We worden meteen overweldigd door het bekende samenspel van reclamepanelen, flitsende videospots en andere flikkerende aandachttrekkers. En dan die drukte van het grootste, verscheidene, gemengde zootje “mensenvlees in beweging” ooit gezien. Mensen kijken is hier een attractie op zich. We zijn allemaal al gewend aan tattoos, piercings, gekleurd haar (hoewel: groen, paars, roze, iemand?) maar in NYC is alles maal twee. Wacht eens, maal vier. Het loopt er vol met verklede figuren die je willen verleiden tot een fotoselfie of -shot in de hoop op een fooi.
Een overzichtje: allerlei Disneyfiguren, sommigen morsig en goedkoop aangekleed, maar even goed serieuze werkstukken zoals een hoog vrijheidsbeeld met Amerikaanse vlag, een StarWars robot en een grote brullende King Kong, het kan niet op. En warempel ook de beroemde “naked cowboy” weliswaar gespierd, in witte onderbroek, korte boots en cowboyhoed, maar goed gitaar spelen kan hij niet, hoor.
Overdonderd en al afgepeigerd, keren we terug om ons klaar te maken voor wat mijn hoogtepunt (letterlijk) van de reis moet worden: een helikoptervlucht boven de stad en al zijn attracties, met open doors en dus de mogelijkheid om shoe- and legselfies te maken.
Pokkeduur is het, maar toen ik in 1988 vanop de Empire State Building de stad overzag, zwoer ik deze droom ooit te volbrengen. Echter niet zonder slag of stoot. Het boeken ervan online, ruim weken voordien, beslissen over het uur, uitrekenen, bijbetalen voor shoe selfie garantie, de eis 75 minuten voordien er al te zijn en niet opdagen betekent geen geld terug, bezorgde me best wat stress toen. Maar we zijn er nog niet. FlyNyon ligt in Kearby, dat is in New Jersey, dus een andere staat, en aan de overkant van de rivier de Hudson. Met zijn verkeer onzekere situaties een risico qua timing. Bovendien slagen we er niet in een Uber te bemachtigen want de gele taxi’s zijn duur en het is een klein uurtje rijden. De yellow cabs moeten ook aangeven als een vreemdeling een staatsgrens overschrijdt en er is de tol voor de Lincolntunnel. In paniek klampen we de bell boy aan, die uiteraard bevriend is met de limousinejongens voor de deur. Uiteindelijk krijgen we de boel geregeld voor “slechts” 125$, dat is zowat 120€. Slik. Maar we hebben geen keuze.
Eens ter plaatse word ik gewogen, moet er een safety video ondergaan en aanhoor eindeloze adviezen, richtlijnen, waarschuwingen en verboden. Mijn speciaal hiervoor gekochte videohouder mag niet, maar we krijgen allen hun eigen houder: hoesje af, frame errond, vastzetten. Het heeft een poot die je met één hand kan vasthouden en een lus voor rond je nek. We krijgen een ingewikkeld pak aan, een en al riemen, en leren het noodslot los te slaan. Iedereen moet het één per één uitvoeren. We staan opgelijnd met 24 man, vier heli’s voor telkens zes personen, bepaald in functie van gewichtsverdeling. Dan nogmaals die safety video en dan rijden we naar de helihaven in the middle of nowhere, industrieel braakland. Eens bij de helikopter, stand in line, en de piloot, een jonge kerel, gaat verder over do’s and don’ts: instructies over de koptelefoon zoals wanneer je pas je voeten mag buitensteken; maar zeker niet je hoofd buitensteken want anders headphones weg door de wind, misschien in het staartwiel “and then we might be in for a swim”, zegt hij. Bij mij gaan de schoenen af want ik heb alleen instapschoenen, het zullen dus sock selfies worden.
Ik krijg de op een na beste plaats, de gelukkigste mag naast de piloot zitten, maar ik zit rugwaarts, dat betekent minder windhinder maar vooral een van de drie van de zes die beentjes buiten kan. We vliegen meteen over het industriële Hoboken, geboorteplek van Sinatra, en zo over de Hudson recht naar Upper-Manhattan. Ik fotografeer en videofilm me te pletter. Eens boven Central Park krijgen we het benen-buiten-mag-commando. Een heerlijk sensatiemoment. In mijn hoofd speelt de Sinatra song “New York, New York”. I wanna be a part of it. De stad ligt aan (onder) mijn voeten. I’m hanging in there (mijn betekenis). Foot loose and fancy free (mijn gevoel).
Dan terug naar Lower-Manhattan, scheren langsheen Queens, over de Brooklyn Bridge, rond het Vrijheidsbeeld. Ik blijf gebiologeerd door de uitzichten over deze magistrale stad. Ik hou enorm van ver- en overzichten en dus is deze unieke ervaring voor mij the experience of a lifetime.
Onze vlucht duurt 35 minuten, dat is het meest complete aanbod. Andere heli’s vertrekken vanaf het zuidelijkste punt van Manhattan en doen in 20 minuten enkel downtown Manhattan. Klik hier voor mijn beeldimpressie (dan: Alle Video’s, tweede van links) (2’28”).
Voor de terugrit kon Nella een Uber scoren voor 58$ maar het is vrijdagavond en spitsuur en de rit van 45 minuten wordt uiteindelijk anderhalf uur en 78$; vooral door het ellenlange aanschuiven aan die ondertussen veel te kleine Lincolntunnels.
Morgen nemen we de hop on hop off sightseeing bus om zoveel mogelijk te zien, want we hebben slechts twee dagen en zullen moeten keuzes maken. Kiezen zal verliezen zijn.
Dag 2. We wandelen naar M&M’s - "Ontwerp in 2 minuten uw eigen M&M!" - de startplaats van de Big Bus en veroveren meteen de beste plaatsjes bovenaan. De rit doet Lower-Manhattan aan met ontelbare bezienswaardigheden. We kiezen ervoor slechts aan de halte van The Edge af te
stappen. Dat is een nieuwe recent ontwikkelde plek met spraakmakende moderne architectuur en een plein met strandstoelen en een groot scherm. In het gloednieuwe gebouw bevinden zich enkele etages shopping malls, maar we zijn er om door te gaan naar de honderdste (!) verdieping met zijn glazen platform dat verbluffende 360°-zichten biedt over de stad. Het is het hoogste openluchtobservatorium in het westelijk halfrond. De glazen wanden hebben een fun factor want je kan grappige simulatiefoto’s maken, alsof je van een wolkenkrabber valt en zo. Maar het is wel de beste plek om overzichtelijk de stad te zien (buiten per helikopter dan).
Tijdens de rondrit wordt er gezwaaid met cijfers en records: hoogste, langste, belangrijkste, maar het wordt ook leuk doorspekt met verwijzingen naar waar films werden opgenomen of in welke stadsdeel bepaalde TV-series zoals Friends of Sex and the City werden opgenomen. Met daarbovenop stukken van songs die over New York gaan. Best entertainend opgevat.
Mijn kleine selectie SONGS over New York, Manhattan en Broadway:
"New York, New York" - Frank Sinatra
"Empire State of Mind" - Jay-Z feat. Alicia Keys
"Autumn in New York" - Billie Holiday, Ella Fitzgerald & Louis Armstrong
"On Broadway" - The Drifters, George Benson
"Manhattan" - Ella Fitzgerald
"New York State of Mind" & Uptown Girl” - Billy Joel
"Lullaby of Broadway" - Doris Day
"Welcome to New York" - Taylor Swift
“An Englishman in New York” - Sting
"The Only Living Boy in New York" - Simon & Garfunkel
"New York City Serenade" - Bruce Springsteen (schitterende compositie: klik hier)
"Dancing on the Sidewalks of New York" - Nat King Cole
"Sidewalks of New York" - Duke Ellington
"Rhapsody in Blue" - George Gershwin (instrumentaal)
Maar in mijn hoofd speelt nu het prachtige, filmische nummer van Prefab Sprout: “Hey Manhattan”. Klik hier en leer het kennen.
“Guess what! Summer's arrived, I feel the world's on my side
The Brooklyn Bridge stretches below me.
A billion souls all dying to know me.
Well, here I am! Loaded with promise
And knee deep in grace
What I want is here on my face and
I feel like I own the whole damn place.
Hey Manhattan! Here I am! Call me star-struck Uncle Sam.
Strolling Fifth Avenue
Just to think Sinatra's been here too
These myths we can't undo they lie in wait for you.
We live them till they're true”.
En FILMS met verwijzing naar stadsdeel of plek:
Plek/ zone/ wijk | Film |
Algemeen | Manhattan (Woody Allen) |
| Annie Hall (Woody Allen) |
| Gangs of New York |
| Past Lives (recent, aanrader) |
| Die Hard 3 |
| Taxi Driver (Martin Scorsese) |
NYC Public Library | Ghostbusters |
Greenwhich Village | Friends (TV) |
Upper West Side | West Side Story |
| Seinfeld (TV) |
Upper East Side | Sex and the City (TV) |
| Gossip Girl |
| The Devil Wears Prada |
Little Italy | Moonstruck |
Wall Street | Wall Street |
Lower East Side | When Harry met Sally |
Broadway | Broadway Danny Rose |
5th Avenue | Breakfast at Tiffany's |
Plaza Hotel | Home Alone 2 |
Radio City Hall | The Godfather |
Brooklyn Bridge | Once Upon a Time in America |
Empire State Building | King Kong |
En zovele meer natuurlijk. Alleen al die vele top maffiafilms als "The Godfather" (1972) - Francis Ford Coppola, "Mean Streets" (1973) & "Goodfellas" (1990) - Martin Sorcese, "Once Upon a Time in America" (1984) - Sergio Leone, "Donnie Brasco" (1997) - Mike Newell, "Carlito's Way" (1993) - Brian De Palma.
We passeren o.m. de Empire State Building, Fifth Avenue, SoHo, Chinatown, Little Italy, Brooklyn Bridge, City Hall, NY Stock Exchange en het beeld Charging Bull, de ferry’s naar Statue of Liberty en Staten Island, 9/11 Memorial, World State Center, Edge, Hudson Yards.
’s Avonds gaan we dineren in een Italiaans restaurant. Best oké en België scoort met vijf bieren op de kaart (Stella, Hoegaarden, Duvel en Chimay blue & red) als best vertegenwoordigde bierland. We passeren weer Times Square, ’s avonds nog indrukwekkender en extravaganter. And flashing. En al die street food kraampjes met hun indrukwekkend internationale mix qua aanbod. Van simpele tot gesofisticeerde hotdogs, pretzels, pizza slices, halal gyros of kebabs, bagels met cream cheese, falafel in pitabroodjes, churros, chicken and rice, arepa’s en empanadas, en ontelbaar meer. Een stad van diversiteit in werkelijk alle aspecten.
Iets waar ik helaas niet toe kom, is de fameuze, lokale pastrami sandwich eten in een Deli. Je kan niet alles doen. Er zullen wel chiquere restaurants bestaan waar je je tijd kan nemen en met vooraanstaande bediening, maar door de band komt een eetplekbezoek neer op: snel bestellen, snel bediend worden, een vlugge rekening en weggekeken worden. Het fastfood-principe. En bij dit thema aansluitend, nauwelijks is wereldvoetbalster Messi overgekomen naar de Amerikaanse voetbalklasse of hij grijnst ons al toe vanop grote afbeeldingen die reclame maken voor … de Messi-burger. Maar we blijven gefascineerd kijken naar al dat volk en hun extravaganza’s en ik snap mijn vroegere assistent cruise director Tom Crutchfield, zelf een New Yorker, die me ooit zei dat New Yorkers per definitie “nutcases” zijn. O ja, en nog meer dan elders regent het hier “Oh my God’s”. En ook dat eeuwige “Hi, you guys, …”.
Over BROADWAY:
Quasi naast ons hotel speelt in The Broadhurst Theater “A Beautiful Noise” (over Neil Diamond).
Er recht tegenover herstart binnenkort “Spamelot” met Eric Idle naar Monthy Python’s Holy Grail, geafficheerd als de ultieme, meest komische musical ooit.
Binnen wandelafstand kunnen we hier elke avond naar honderden voorstellingen. Broadway (de straat) is nauwelijks drie blokken verder. Mindblowing. In Broadway (district) zelf zijn er 46 theaters en dan nog eens 200 off Broadway. En allemaal zwaaien ze met Tony-awards. De grootste hit op dit moment is “MJ” over Michael Jackson (vier Tony’s). Ik zag ongelooflijke lange rijen aanschuiven voor hun middagvoorstelling. En ja, rijen en aanschuiven, ook voor restaurants, is hier part of life, tenzij je een beroemdheid bent natuurlijk. De laagste inkomprijzen starten vanaf 52$. Het valt me op hoeveel voorstellingen een theater- of musicalbewerking zijn van bekende blockbusters: Harry Potter and the Cursed child, Back to the Future, The Lion King, Aladdin, Moulin Rouge, Some Like it Hot.
Dag 3. Onze vlucht is pas ’s namiddags, dus tijd voor de Uptown-tour. Dat is noordwaarts richting Central Park. We passeren o.m. Rockefeller Center, MoMa, Grand Central Station, The MET, Central Park Zoo, Plaza Hotel (kost: vanaf minimum 500$ tot 2 000$ en meer p.p.p.n.) Columbus Circle, Carnegie Hall.
En dan nadert ons vertrek. We bekwamen gelukkig een late check-out. De voorgeboekte taxi komt ons om 14:00 uur ophalen om ons naar JFK te brengen voor onze terugvlucht. Ik ontvang het nieuwsbericht dat onze koning vertrekt naar de United Nations conferentie week in NYC. Nou, dat hebben we gemerkt.
We worden opgehaald door een zwarte BMW-limousine. De chauffeur blijkt een tussenshift met ons overgenomen te hebben van een collega, omdat hij daar met de Ecuadorvlag de topministers van Ecuador moet ophalen, dan terug, begeleid door een politie-escorte. Maar… half Manhattan is afgezet door de NYPD i.v.m. die UN-week en het verkeer staat gewoon stil, vooral op de aders rond 5th Avenue. En dat is vitaal voor onze bestemming omdat de geblokkeerde straten, zeker naar Queens tunnel, quasi onbereikbaar bleken.
Wat onze chauffeur toen deed, was niet normaal. Het neus insteken t.e.m. veranderen van lane 1 naar 5 of omgekeerd, constant door oranje lichten, drummen, toeteren, GPS her instellen, aanpassen, analyseren (tijdens het rijden!), snelheid, gebruik pechzones, … het wekte ergens een soort bewondering op. En onze chauffeur van Indische afkomst (ooit truck driver naar California = 8 dagen heen en terug + 13 andere jobs) blijkt een kampioen. Wij (en hij) halen het op tijd. Een extraatje na onze tijd hier. Indeed, New York is too much. Genoeg adrenaline voor even. Going back to a city that … loves to sleep.
